Hoe ik 98% van mijn spullen wegdeed, en mijn huis ook...

Mijn naam is Monique (1969) en al jaren geinteresseerd in minimalisme en alles waar het voor staat. De eenvoud, het 'kleine', het bewustzijn... Doen met dat wat er is, hergebruiken wat kan en wegdoen wat je niet meer nodig hebt.

Mijn proces

De afgelopen jaren ben ik bewust gaan consuminderen, niet meer kopen om het kopen, maar alleen aanschaffen wat ik echt nodig had. Iets kapot? Wil ik het vervangen of kan ik ook wel zonder? Meestal bleek dat ik wel zonder kan zoals een magnetron. Deze heb ik dus nooit meer aangeschaft nadat de oude het begeven had.

Tegelijkertijd ben ik ook met een ander oog gaan kijken naar de spullen die ik al die jaren in mijn huis verzameld had. Een volle kast met kleding waarvan ik zeker 75% nooit meer aan zou doen. Dubbele (of driedubbele) 'handige tools voor in de keuken. Schoenen die ik al jaren niet meer aangehad had, maar waarvan ik het eerder niet over mijn hart kon verkrijgen om ze weg te doen. En ga zo maar door...

Terwijl ik lekker aan het consuminderen en ontspullen was leek het of mijn huis steeds groter werd. Had ik nou echt een flinke zolder èn een garage èn een kelderkast èn een extra kamer nodig? Ik woonde zo'n jaar of 11 in mijn eentje in een mooie jaren '30 hoekwoning in een Brabantse stad. Dit was mijn eerste koopwoning die ik destijds héél graag wilde hebben na 11 jaar op een piepklein appartementje in dezelfde stad gewoond te hebben.

Hoe meer de minimalist in mij groeide, hoe meer ik terugverlangde naar mijn kleine flatje, waar alles zijn plekje had en er gewoon geen ruimte was voor meer. Waar het poetsen zo gedaan was en waar de eigenaar zorgde voor het onderhoud. Mijn huis ging steeds meer als een last voelen.

Daarbij werd mijn verlangen om veel meer buiten te zijn, lekker te reizen en te ontdekken steeds groter. Ik reisde voorheen al veel maar sinds ik voor mezelf begonnen was als webdesigner zat ik voornamelijk thuis achter de laptop te werken. Dat terwijl de natuur gewoon lekker verder ging, zonder mij erin. Dat moest anders.

Toen ik begin 2022 met een vriendin aan een kampvuurtje stond en we het hierover hadden zei ze tegen me; ‘Waarom verkoop je niet gewoon je huis en koop je een camper?’ Er werd meteen een zaadje geplant. Zo had ik er nog niet over gedacht omdat het zo ‘groot’ was. Het zaadje werd een plantje en toen een boom, een enorme.

Huis verkocht en bijna alles weggedaan

In dat jaar heb ik alle stappen gezet en alle fasen doorlopen. Wennen aan het idee, onthechten van mijn fijne huis, makelaar inschakelen en me ontdoen van zo’n beetje al mijn spullen. Veel spullen, want poeh, wat kun je toch veel verzamelen in ruim 50 jaar :-) En dan had ik al veel weggedaan de jaren ervoor.

Dit hele proces duurde een jaar. Ik heb een paar dingen verkocht en vooral heel veel weggeven. Aan mensen waarvan ik wist dat ze het goed konden gebruiken en er is veel naar de kringloop gegaan. Wat restte waren enkele doosjes met spullen die ik zou kunnen gebruiken in de camper zoals keukenbenodigdheden, spullen voor persoonlijke verzorging, kleding natuurlijk en wat persoonlijke spullen.

Daarnaast waren er nog een doosje of 2 met foto- en plakboeken en wat andere memorabilia waarvan ik zeker weet dat ik het heel leuk vind om daar over een jaar of twintig nog eens doorheen te bladeren met een goede borrel. Deze staan bij mijn vader bewaard op zolder.

Leven en werken in een camper

Binnen een maand was het gelukt om een mooie buscamper te kopen en van daaruit leef, woon, werk en reis ik. Lekker onderweg zijn en veel buiten in de natuur vertoeven. Bossen, rivieren, zee en bergen, leven in het nu. Doen met dat wat er is.

Qua spullen heb je echt niet veel nodig... Je wordt op deze manier heel snel teruggeworpen op dat wat je echt nodig hebt. Een (camperbus) dak boven je hoofd, een bed en beddengoed, spulletjes waarmee je kan koken en om jezelf mee te verzorgen, een zitje om te werken, wat kleding, water en eten. En dat is het wel zo'n beetje. Heel overzichtelijk allemaal.

En van het buiten zijn, het reizen en rondzwerven krijg ik echt kriebels in mijn buik...